Waarom de belastingclaim van £2.000, gericht op het in de val lokken van Labour, duurder blijkt te zijn voor de Tories


Dit artikel is een on-site versie van onze Inside Politics-nieuwsbrief. Abonnees kunnen zich aanmelden hier om de nieuwsbrief elke weekdag te ontvangen. Bent u geen abonnee, dan kunt u de nieuwsbrief toch ontvangen 30 dagen gratis

Goedemorgen. Enkele gedachten over de ruzie over de belastingplannen van de partijen en wie er eventueel van profiteert.

Inside Politics wordt uitgegeven door Harvey Nriapia. Lees de vorige editie van de nieuwsbrief hier. Stuur roddels, gedachten en feedback naar [email protected]

Cijfers berekenen

Wie heeft het debat van dinsdag gewonnen? Toen ik de nieuwsbrief van gisteren schreef, hadden we één opiniepeiling waaruit bleek dat Rishi Sunak de nieuwsbrief had gewonnen, zij het met de kleinste marge. Sindsdien hebben we er nog twee gehad, één van Savanta en een van JL Partnerswat beide suggereert dat hij met duidelijke marges verloor.

Als we ze allemaal in detail bekijken, vertellen deze peilingen ons eigenlijk hetzelfde. Vraag mensen die naar het debat hebben gekeken om een ​​score te geven op ‘prestatie’ en zij geven het aan Sunak; vraag hen om een ​​score te geven op basis van wat feitelijk de stemmen van mensen bepaalt, en zij geven het aan Starmer.

Een ander nieuw stukje informatie dat we hebben is hoeveel, of beter gezegd, hoe weinig mensen naar het debat hebben gekeken. Het werd ‘s nachts door 4,8 miljoen mensen bekeken in verschillende formaten (we worstelden met ITVX in onze flat).

Dat komt overeen met wat we zouden verwachten, gezien de algemene daling van het lineaire tv-kijken via de ether. Een goede manier om de trend te peilen is deze: deze debatten hebben doorgaans net zo goed gepresteerd als de grote fictieve molochs van de BBC en ITV, Doctor Who en Coronation Street, en dit bleef bij dat patroon.

Ik schreef twee weken geleden dat ik dacht dat deze verkiezingen het best begrepen konden worden als die van Groot-Brittannië eerste post-tv-verkiezingeneen waarin de plaatsen die er toe doen de sociale media, nieuwswebsites en de nieuwsberichten op de commerciële radio zullen zijn.

Het is op deze plaatsen dat de ruzie over de belastingverhoging van £2.000 van de Conservatieven bijzonder slecht uitpakt. Ja, het is al erg genoeg dat in “de zeepbel” de werking wordt uit elkaar getrokken. Maar het is erger dat op BBC Radio de zinsnede die ik herhaaldelijk hoorde om de uitspraak van Sunak te beschrijven ‘misleidende beweringen’ was, of dat op Classic FM – waar naar veel meer swingende kiezers wordt geluisterd dan daadwerkelijk naar het debat zullen hebben gekeken – zij liepen voorop met het verhaal van Henry Zeffman dat James Bowler, de permanente secretaris van het ministerie van Financiën, de cijfers in twijfel had getrokken.

Sommige mensen zullen zeggen: elke ruzie is een goede ruzie, zolang mensen er maar over praten. Dat is de les die veel mensen in Westminster hebben getrokken uit de Vote Leave-campagne en de bewering dat Groot-Brittannië de Europese Unie “350 miljoen pond per week” betaalde, wat in plaats daarvan aan de NHS had kunnen worden besteed.

Op die manier bezien maakt het niet uit dat de meeste mensen die over dit argument horen het eerst horen als een verhaal waarin conservatieven de cijfers verzinnen – zolang ze maar ook de woorden ‘Labour’ en ‘belasting’ horen.

Ik denk dat dit om twee redenen een verkeerde interpretatie is van wat werkte aan de claim van “£ 350 miljoen per week”. De eerste is het weerleggen van de £350 miljoen die ermee gemoeid was, door te zeggen dat, hoewel een groot deel van dat geld werd teruggegeven aan Groot-Brittannië, dit niet allemaal het geval was. Zoals de politieke boodschappen luiden: ‘Het is eigenlijk £250 miljoen per week’ was geen goede boodschap. Labour’s weerlegging van het bedrag van £2.000 is ‘het is feitelijk nul’, wat een heel andere boodschap is.

De tweede is dat mensen in grote lijnen de Vote Leave-theorie accepteerden, die inhield dat als we de EU zouden verlaten, we geen lidmaatschapsgelden zouden betalen. Mensen aanvaarden van geen van beide partijen het argument dat hun beloften op belastinggebied zullen worden nagekomen. Slechts één op de vier mensen gelooft dat Labour zijn beloften op belastinggebied zal nakomen, terwijl slechts één op de zes denkt dat de Conservatieven dat zullen doen.

Daar zijn mijns inziens goede redenen voor. De Labour-partij is tijdens haar ambtsperiode nooit dol geweest op het verlagen van de belastingen, of deze zelfs maar plat te laten. En Rishi Sunak heeft de belastingen al talloze keren verhoogd, waarbij zijn beleidsprogramma bij deze verkiezingen een hele reeks nieuwe uitgaventoezeggingen omvatte, van hogere defensie-uitgaven tot een nieuwe reeks zwaardere gevangenisstraffen.

Mensen zijn niet dom, en waar ik ook ga in het land, mensen begrijpen dat deze beloften over uitgaven niet kunnen worden nagekomen naast beloften over belastingen. Ze herinneren zich ook de afgelopen vijf jaar. Eén reden waarom, vlak bij het begin van het premierschap van Sunakschreef ik dat hij de volgende verkiezingen niet moest voeren op een platform van ‘Conservatieve belastingverlagingen versus belastingverhogingen op arbeid’, maar op een platform van ‘Conservatieve belastingverhogingen versus belastingverhogingen op arbeid’, namelijk dat het toen duidelijk was dat het alternatief niet geloofd worden. Dat is gebleken, zelfs na £20 miljard aan belastingverlagingen.

Probeer dit nu

Een van mijn oudste vrienden is de chef-kok van het Londense Shell Co-filiaal in Hampstead Heath, dus ik denk uiteraard dat dit een van de beste restaurants ter wereld is. Ik ben altijd blij om te zien dat dit door buitenstaanders wordt ondersteund, en dat was ook zo gisteren een hele goede recensie in de Times, naast de viersterrenrecensie in de Telegraph vorig jaar. Ik ga de lucht opsnuiven in een aantal marginale kiesdistricten, dus laat me weten waar ik zou moeten eten. (Scarborough en Whitby, de thuisbasis van de prachtige Lanterna in Scarborough en het Magpie Café in Whitby staan ​​al op mijn lijstje.)

Topverhalen vandaag

  • Wat is GB Energy eigenlijk? | Het staatsenergiebedrijf hoopt de status van “energiesupermacht” van Groot-Brittannië te herstellen, maar Labour is opvallend lichtzinnig geweest over de details. De FT werpt licht op het beleid speelt een centrale rol in het Labour-manifest.

  • Ridderorden in glanzend harnas | Rishi Sunak schuift JPMorgan-baas Jamie Dimon en Google-voorzitter Eric Schmidt naar voren voor eerbetoon, nu de kritiek op zijn banden met de VS toeneemt.

  • Stem rood, kies groen | Voormalig Just Stop Oil-ondersteuner Dale Vince roept klimaatbewuste kiezers op om Labour te steunen bij de verkiezingen van 4 juli, met het argument dat “het een vergissing zou zijn om Groen te stemmen”.

Hieronder vindt u de live bijgewerkte Britse opiniepeilingen van de Financial Times, waarin stemintentie-enquêtes zijn gecombineerd die door grote Britse opiniepeilers zijn gepubliceerd. Bezoek de FT poll-tracker-pagina om te ontdekken onze methodologie en verken opiniepeilingsgegevens per demografische gegevens, waaronder leeftijd, geslacht, regio en meer.

Aanbevolen nieuwsbrieven voor u

Aftellen van de Amerikaanse verkiezingen – Geld en politiek in de race om het Witte Huis. Aanmelden hier

FT-mening — Inzichten en oordelen van topcommentatoren. Aanmelden hier





Source link

Leave a Comment