Gemengd nieuws over de stimuleringsmaatregelen van China

Ontgrendel gratis de Editor’s Digest

Roula Khalaf, redacteur van de FT, selecteert in deze wekelijkse nieuwsbrief haar favoriete verhalen.

Goedemorgen. Een vraag voor de lezers: zullen we een significante verschuiving in het consumentenvertrouwen zien nu er een verandering in de presidentiële regeringen op komst is? Ter herinnering: de sentimentindex van de Universiteit van Michigan is met 70 40 procent verwijderd van het dieptepunt van 2022, maar nog steeds ruim onder de historische gemiddelden. Zal er een stapsgewijze verandering zijn in de volgende onderzoeken, of een voortzetting van de huidige trend? Stuur ons uw mening: [email protected] En [email protected].

Chinese stimulering

Houders van Chinese aandelen kregen vrijdag gemengd nieuws. Tijdens de bijeenkomst van het Nationale Volkscongres kondigde de regering een begrotingspakket van 10 biljoen Rmb ($1,4 biljoen) aan om de dubieuze schulden van lokale overheden te redden. Het pakket zelf, dat het patroon van de recente stimuleringsmaatregelen volgt, is teleurstellend. De Shanghai en Shenzhen CSI 300 aandelenindex en de Rmb daalden op het nieuws:

Slechte schulden zijn een probleem voor China. Chinese lokale overheden, die niet in staat zijn hun eigen obligaties uit te geven, hebben traditioneel financieringsinstrumenten gebruikt die vergelijkbaar zijn met investeringsmaatschappijen om geld te lenen; Na de crash op de vastgoedmarkt konden veel provincies de verkoop van grond niet langer gebruiken om die leningen terug te betalen, wat resulteerde in slechte ‘verborgen’ schulden die niet op hun officiële balansen stonden. Het aflossen van de schulden zal de financiële risico’s beperken en de bestedingscapaciteit vrijmaken, op een moment dat veel lokale overheden hebben bezuinigd op de openbare dienstverlening. Maar de omvang van het reliëf is relatief klein. Van Tianlei Huang van het Peterson Instituut:

De impact van dit pakket op de onmiddellijke economische situatie zal beperkt zijn. (Minister van Financiën Lan Fo’an) schat dat lokale overheden over een periode van vijf jaar ongeveer Rmb600 miljard ($83 miljard) aan rentebetalingen zullen besparen. (120 miljard Rmb, of 17 miljard dollar) per jaar is gewoon te klein om een ​​verschil te maken. . . de werkelijke uitgaven (door de lokale overheden) tot nu toe dit jaar zijn bijna Rmb3 biljoen ($417 miljard) lager dan het bedrag dat dit jaar was begroot.

Rmb10tn is waarschijnlijk niet genoeg om een ​​blijvende deuk in het verborgen schuldenprobleem te slaan. Terwijl Lan zei dat er ongeveer Rmb14,3 biljoen ($2 biljoen) aan verborgen schulden op de balansen van de provincies staat, schat het IMF het aantal in een rapport op Rmb60 biljoen. vorig jaar. Bovendien bestaat het Rmb10tn-nummer niet alleen uit nieuwe toezeggingen. Terwijl Rmb6tn aan nieuwe schulden zal worden uitgegeven voor de schuldenruilfaciliteit, is Rmb4tn schuld die al beschikbaar was voor lokale overheden voor gerelateerde doeleinden.

Zonder meer krachtige stimulering blijven de kansen dat de economie dit jaar de groeidoelstelling van 5 procent van de regering zal halen klein. Maar er volgt mogelijk nog meer. Tijdens de MOF-bijeenkomst in oktober werden vier doelstellingen van de stimuleringsmaatregelen uiteengezet, waarvan het oplossen van lokale verborgen schulden de eerste was (gevolgd door het stimuleren van de bankleningen, het stabiliseren van de vastgoedmarkt en het ondersteunen van consumenten). Hoewel we er niet zeker van zijn dat ze in de aangekondigde volgorde zullen worden uitgerold, impliceren de verklaringen van Lan dat de regering de andere drie doelstellingen zal verwezenlijken.

De markten waren ongeduldig op zoek naar details over de stimuleringsmaatregelen. De timing van dit pakket, direct na de Amerikaanse verkiezingen, doet vermoeden dat de Chinese regering wachtte op de vraag wie het Witte Huis zou winnen voordat zij krachtige financiële toezeggingen deed. En de omvang van dit pakket vergroot de mogelijkheid dat de regering haar fiscale vuurkracht spaart om te reageren op het uiteindelijke Chinese beleid van de regering-Trump. Er zou binnenkort een concreter en substantiëler begrotingspakket kunnen komen.

(Reiter)

Regionale banken

Regionale banken kwamen furieus in actie nadat Donald Trump werd verkozen. De KBW Regional Bank Index, die al jaren een slechte prestatie levert, staat 12 procent hoger dan de dag vóór de verkiezingen. Is dit logisch?

De redenen om onder de nieuwe regering optimistisch te zijn over de banken zijn een soort grabbelton. Lichtere regelgeving zou een beetje moeten helpen, hoewel de Bazelse ‘eindspel’-kapitaalregels al zijn afgezwakt. De limiet van het Consumer Financial Protection Bureau voor late creditcardkosten, die momenteel juridisch in het ongewisse is, lijkt nu waarschijnlijk te verdwijnen, wat de uitgevende banken zal helpen. En het lijkt erop dat bankinvesteerders nooit geloof hebben gehecht aan Trumps eigen belofte om de rente op betaalkaarten te beperken tot “rond de 10 procent.”

Een lichtere regulering van fusies zal grote banken zeker helpen bij fusieadviesoperaties. Maar het zou ook de regio’s kunnen helpen. Consolidatie onder middelgrote banken is economisch zinvol in een sector die wordt gedomineerd door een paar grote spelers. Maar het is niet duidelijk – althans voor Unhedged – dat de fusieregels het belangrijkste knelpunt voor consolidatie vormden. Het probleem is dat de managementteams van de overnamedoelen hun prestigieuze, goedbetaalde banen hebben moeten opgeven. Dit is wat de fusie van BT&T en SunTrust in 2019, waardoor Truist ontstond, zo opmerkelijk maakte.

Belangrijker is de impact van Trump op de rentetarieven. Als je gelooft dat Trump hoge tekorten, lage belastingen en hoge groei bedoelt, duidt dit er allemaal op dat de Fed de kortetermijnrente relatief hoog zal houden. En hoge – maar niet te hoge – kortetermijnrentes zijn goed voor banken. Hier is een grafiek van de netto rente-inkomsten van de Amerikaanse banksector, uitgezet tegen de beleidsrente:

De omvang van de veranderingen in de nettorentemarges is veel kleiner dan de omvang van de veranderingen in de beleidsrente van de Fed. Maar vergeet niet dat zeer kleine verschuivingen in de nettomarges grote verschillen veroorzaken in de netto-inkomsten van banken. En hoewel veel banken inkomstenbronnen hebben die niet rentegevoelig zijn, zijn rentemarges voor regionale banken belangrijk.

Tegelijkertijd blijft het oude cliché dat banken kort lenen en lang lenen nog steeds bestaan. Dit zou erop kunnen duiden dat de marges van banken beter zijn als de rentecurve steil is. Voor zover een bepaalde bank een aanzienlijke hoeveelheid langlopende obligaties of hypotheekactiva op haar balans heeft staan, kan dit waar zijn. Maar de afgelopen vijf jaar was de verhouding in de sector bijna het tegenovergestelde van wat het cliché zou suggereren (let op: deze grafiek is op kwartaalbasis en geeft dus niet de recente steilere rentecurve weer):

Maar hier is het vreemde: de financiële realiteit en de marktperceptie zijn verschillend. Een bankanalist met een lange ervaring merkte ons op dat, hoewel de rentecurve niet bijzonder belangrijk is voor de winsten van regionale banken, het kopen van regionale banken wanneer de curve steiler wordt, een ‘uitschakeling van je hersenhandel’ is. Of het nu van belang is voor de winsten of niet, bankaandelen stijgen volgens een steilere curve. Hier is de KBW regionale bankindex en de schatkistcurve:

De relatie is in detail slordig, maar het is duidelijk dat grote bewegingen in de curve de bankaandelen in beweging brengen.

Een belangrijke vraag voor regionale bankaandelen is dus of de curve steiler zal blijven; als dat niet het geval is, kan de opkomende rally tot stilstand komen. Veel economen hebben betoogd dat het beleid van Trump per saldo inflatoir is. Als dat klopt, en de Fed het beleid tegen hen moet leunen, kan de curve vlak blijven. Maar het is bekend dat Trump en zijn beleid mensen verrassen.

Eén goed leesvoer

Op opiniepeiling.